Conjugación del Verbo zallar
En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:
- Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
- Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
- Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
- Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
- Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.
En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española
- Formas no personales del verbo zallar
- Tiempos del modo Indicativo del verbo zallar
- Tiempos del modo Subjuntivo del verbo zallar
- Imperativo del verbo zallar
Formas no personales del verbo zallar
zallar
zallando
zallado
Indicativo del verbo zallar
yo zallo
tú/vos; zallas/zallás
el/ella/usted zalla
nosotros/nosotras zallamos
vosotros/vosotras zalláis/zallan
ellos/ellas/ustedes zallan
yo zallaba
tú/vos; zallabas
el/ella/usted zallaba
nosotros/nosotras zallábamos
vosotros/vosotras zallabais/zallaban
ellos/ellas/ustedes zallaban
yo zallé
tú/vos; zallaste
el/ella/usted zalló
nosotros/nosotras zallamos
vosotros/vosotras zallasteis/zallaron
ellos/ellas/ustedes zallaron
yo zallaré
tú/vos; zallarás
el/ella/usted zallará
nosotros/nosotras zallaremos
vosotros/vosotras zallaréis/zallarán
ellos/ellas/ustedes zallarán
yo zallaría
tú/vos; zallarías
el/ella/usted zallaría
nosotros/nosotras zallaríamos
vosotros/vosotras zallaríais/zallarían
ellos/ellas/ustedes zallarían
yo he zallado
tú/vos; has zallado
el/ella/usted ha zallado
nosotros/nosotras hemos zallado
vosotros/vosotras habéis/han zallado
ellos/ellas/ustedes han zallado
yo había zallado
tú/vos; habías zallado
el/ella/usted había zallado
nosotros/nosotras habíamos zallado
vosotros/vosotras habíais/habían zallado
ellos/ellas/ustedes habían zallado
yo hube zallado
tú/vos; hubiste zallado
el/ella/usted hubo zallado
nosotros/nosotras hubimos zallado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron zallado
ellos/ellas/ustedes hubieron zallado
yo habré zallado
tú/vos; habrás zallado
el/ella/usted habrá zallado
nosotros/nosotras habremos zallado
vosotros/vosotras habréis/habrán zallado
ellos/ellas/ustedes habrán zallado
yo habría zallado
tú/vos; habrías zallado
el/ella/usted habría zallado
nosotros/nosotras habríamos zallado
vosotros/vosotras habríais/habrían zallado
ellos/ellas/ustedes habrían zallado
Subjuntivo del verbo zallar
yo zalle
tú/vos; zalles
el/ella/usted zalle
nosotros/nosotras zallemos
vosotros/vosotras zalléis/zallen
ellos/ellas/ustedes zallen
yo zallara o zallase
tú/vos; zallaras o zallases
el/ella/usted zallara o zallase
nosotros/nosotras zalláramos o zallásemos
vosotros/vosotras zallarais o zallaseis/zallaran o zallasen
ellos/ellas/ustedes zallaran o zallasen
yo zallare
tú/vos; zallares
el/ella/usted zallare
nosotros/nosotras zalláremos
vosotros/vosotras zallareis/zallaren
ellos/ellas/ustedes zallaren
yo hubiera/hubiese zallado
tú/vos; hubieras/hubieses zallado
el/ella/usted hubiera/hubiese zallado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos zallado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis zallado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen zallado
yo hubiere zallado
tú/vos; hubieres zallado
el/ella/usted hubiere zallado
nosotros/nosotras hubiéremos zallado
vosotros/vosotras hubiereis zallado
ellos/ellas/ustedes hubieren zallado
Imperativo del verbo zallar
zalla (tú)/zallá (vos)
zallad (vosotros)/zallen (ustedes)