Conjugación del Verbo puyar
En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:
- Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
- Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
- Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
- Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
- Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.
En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española
- Formas no personales del verbo puyar
- Tiempos del modo Indicativo del verbo puyar
- Tiempos del modo Subjuntivo del verbo puyar
- Imperativo del verbo puyar
Formas no personales del verbo puyar
puyar
puyando
puyado
Indicativo del verbo puyar
yo puyo
tú/vos; puyas/puyás
el/ella/usted puya
nosotros/nosotras puyamos
vosotros/vosotras puyáis/puyan
ellos/ellas/ustedes puyan
yo puyaba
tú/vos; puyabas
el/ella/usted puyaba
nosotros/nosotras puyábamos
vosotros/vosotras puyabais/puyaban
ellos/ellas/ustedes puyaban
yo puyé
tú/vos; puyaste
el/ella/usted puyó
nosotros/nosotras puyamos
vosotros/vosotras puyasteis/puyaron
ellos/ellas/ustedes puyaron
yo puyaré
tú/vos; puyarás
el/ella/usted puyará
nosotros/nosotras puyaremos
vosotros/vosotras puyaréis/puyarán
ellos/ellas/ustedes puyarán
yo puyaría
tú/vos; puyarías
el/ella/usted puyaría
nosotros/nosotras puyaríamos
vosotros/vosotras puyaríais/puyarían
ellos/ellas/ustedes puyarían
yo he puyado
tú/vos; has puyado
el/ella/usted ha puyado
nosotros/nosotras hemos puyado
vosotros/vosotras habéis/han puyado
ellos/ellas/ustedes han puyado
yo había puyado
tú/vos; habías puyado
el/ella/usted había puyado
nosotros/nosotras habíamos puyado
vosotros/vosotras habíais/habían puyado
ellos/ellas/ustedes habían puyado
yo hube puyado
tú/vos; hubiste puyado
el/ella/usted hubo puyado
nosotros/nosotras hubimos puyado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron puyado
ellos/ellas/ustedes hubieron puyado
yo habré puyado
tú/vos; habrás puyado
el/ella/usted habrá puyado
nosotros/nosotras habremos puyado
vosotros/vosotras habréis/habrán puyado
ellos/ellas/ustedes habrán puyado
yo habría puyado
tú/vos; habrías puyado
el/ella/usted habría puyado
nosotros/nosotras habríamos puyado
vosotros/vosotras habríais/habrían puyado
ellos/ellas/ustedes habrían puyado
Subjuntivo del verbo puyar
yo puye
tú/vos; puyes
el/ella/usted puye
nosotros/nosotras puyemos
vosotros/vosotras puyéis/puyen
ellos/ellas/ustedes puyen
yo puyara o puyase
tú/vos; puyaras o puyases
el/ella/usted puyara o puyase
nosotros/nosotras puyáramos o puyásemos
vosotros/vosotras puyarais o puyaseis/puyaran o puyasen
ellos/ellas/ustedes puyaran o puyasen
yo puyare
tú/vos; puyares
el/ella/usted puyare
nosotros/nosotras puyáremos
vosotros/vosotras puyareis/puyaren
ellos/ellas/ustedes puyaren
yo hubiera/hubiese puyado
tú/vos; hubieras/hubieses puyado
el/ella/usted hubiera/hubiese puyado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos puyado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis puyado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen puyado
yo hubiere puyado
tú/vos; hubieres puyado
el/ella/usted hubiere puyado
nosotros/nosotras hubiéremos puyado
vosotros/vosotras hubiereis puyado
ellos/ellas/ustedes hubieren puyado
Imperativo del verbo puyar
puya (tú)/puyá (vos)
puyad (vosotros)/puyen (ustedes)