Conjugación del Verbo obcecar

El infinitivo de obcecar es obcecar

En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:

  • Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
  • Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
  • Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
  • Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
  • Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.

En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española

Formas no personales del verbo obcecar

Infinitivo
obcecar
Gerundio
obcecando
Participio
obcecado


Indicativo del verbo obcecar

Presente
yo obceco
tú/vos; obcecas/obcecás
el/ella/usted obceca
nosotros/nosotras obcecamos
vosotros/vosotras obcecáis/obcecan
ellos/ellas/ustedes obcecan

Pretérito imperfecto
yo obcecaba
tú/vos; obcecabas
el/ella/usted obcecaba
nosotros/nosotras obcecábamos
vosotros/vosotras obcecabais/obcecaban
ellos/ellas/ustedes obcecaban

Pretérito perfecto
yo obcequé
tú/vos; obcecaste
el/ella/usted obcecó
nosotros/nosotras obcecamos
vosotros/vosotras obcecasteis/obcecaron
ellos/ellas/ustedes obcecaron

Futuro
yo obcecaré
tú/vos; obcecarás
el/ella/usted obcecará
nosotros/nosotras obcecaremos
vosotros/vosotras obcecaréis/obcecarán
ellos/ellas/ustedes obcecarán

Condicional
yo obcecaría
tú/vos; obcecarías
el/ella/usted obcecaría
nosotros/nosotras obcecaríamos
vosotros/vosotras obcecaríais/obcecarían
ellos/ellas/ustedes obcecarían

Pretérito perfecto compuesto
yo he obcecado
tú/vos; has obcecado
el/ella/usted ha obcecado
nosotros/nosotras hemos obcecado
vosotros/vosotras habéis/han obcecado
ellos/ellas/ustedes han obcecado

Pretérito Pluscuanperfecto
yo había obcecado
tú/vos; habías obcecado
el/ella/usted había obcecado
nosotros/nosotras habíamos obcecado
vosotros/vosotras habíais/habían obcecado
ellos/ellas/ustedes habían obcecado

Pretérito anterior
yo hube obcecado
tú/vos; hubiste obcecado
el/ella/usted hubo obcecado
nosotros/nosotras hubimos obcecado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron obcecado
ellos/ellas/ustedes hubieron obcecado

Futuro perfecto
yo habré obcecado
tú/vos; habrás obcecado
el/ella/usted habrá obcecado
nosotros/nosotras habremos obcecado
vosotros/vosotras habréis/habrán obcecado
ellos/ellas/ustedes habrán obcecado

Condicional perfecto
yo habría obcecado
tú/vos; habrías obcecado
el/ella/usted habría obcecado
nosotros/nosotras habríamos obcecado
vosotros/vosotras habríais/habrían obcecado
ellos/ellas/ustedes habrían obcecado


Subjuntivo del verbo obcecar

Presente
yo obceque
tú/vos; obceques
el/ella/usted obceque
nosotros/nosotras obcequemos
vosotros/vosotras obcequéis/obcequen
ellos/ellas/ustedes obcequen

Pretérito imperfecto
yo obcecara u obcecase
tú/vos; obcecaras u obcecases
el/ella/usted obcecara u obcecase
nosotros/nosotras obcecáramos u obcecásemos
vosotros/vosotras obcecarais u obcecaseis/obcecaran u obcecasen
ellos/ellas/ustedes obcecaran u obcecasen

Futuro
yo obcecare
tú/vos; obcecares
el/ella/usted obcecare
nosotros/nosotras obcecáremos
vosotros/vosotras obcecareis/obcecaren
ellos/ellas/ustedes obcecaren

Pretérito pluscuanperfecto
yo hubiera/hubiese obcecado
tú/vos; hubieras/hubieses obcecado
el/ella/usted hubiera/hubiese obcecado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos obcecado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis obcecado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen obcecado

Futuro perfecto
yo hubiere obcecado
tú/vos; hubieres obcecado
el/ella/usted hubiere obcecado
nosotros/nosotras hubiéremos obcecado
vosotros/vosotras hubiereis obcecado
ellos/ellas/ustedes hubieren obcecado

Imperativo del verbo obcecar

Imperativo
obceca (tú)/obcecá (vos)
obcecad (vosotros)/obcequen (ustedes)

© Todos los derechos reservados Buscapalabra.com

Ariiba