Conjugación del Verbo indisponer

El infinitivo de indisponer es indisponer

En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:

  • Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
  • Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
  • Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
  • Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
  • Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.

En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española

Formas no personales del verbo indisponer

Infinitivo
indisponer
Gerundio
indisponiendo
Participio
indispuesto


Indicativo del verbo indisponer

Presente
yo indispongo
tú/vos; indispones/indisponés
el/ella/usted indispone
nosotros/nosotras indisponemos
vosotros/vosotras indisponéis/indisponen
ellos/ellas/ustedes indisponen

Pretérito imperfecto
yo indisponía
tú/vos; indisponías
el/ella/usted indisponía
nosotros/nosotras indisponíamos
vosotros/vosotras indisponíais/indisponían
ellos/ellas/ustedes indisponían

Pretérito perfecto
yo indispuse
tú/vos; indispusiste
el/ella/usted indispuso
nosotros/nosotras indispusimos
vosotros/vosotras indispusisteis/indispusieron
ellos/ellas/ustedes indispusieron

Futuro
yo indispondré
tú/vos; indispondrás
el/ella/usted indispondrá
nosotros/nosotras indispondremos
vosotros/vosotras indispondréis/indispondrán
ellos/ellas/ustedes indispondrán

Condicional
yo indispondría
tú/vos; indispondrías
el/ella/usted indispondría
nosotros/nosotras indispondríamos
vosotros/vosotras indispondríais/indispondrían
ellos/ellas/ustedes indispondrían

Pretérito perfecto compuesto
yo he indispuesto
tú/vos; has indispuesto
el/ella/usted ha indispuesto
nosotros/nosotras hemos indispuesto
vosotros/vosotras habéis/han indispuesto
ellos/ellas/ustedes han indispuesto

Pretérito Pluscuanperfecto
yo había indispuesto
tú/vos; habías indispuesto
el/ella/usted había indispuesto
nosotros/nosotras habíamos indispuesto
vosotros/vosotras habíais/habían indispuesto
ellos/ellas/ustedes habían indispuesto

Pretérito anterior
yo hube indispuesto
tú/vos; hubiste indispuesto
el/ella/usted hubo indispuesto
nosotros/nosotras hubimos indispuesto
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron indispuesto
ellos/ellas/ustedes hubieron indispuesto

Futuro perfecto
yo habré indispuesto
tú/vos; habrás indispuesto
el/ella/usted habrá indispuesto
nosotros/nosotras habremos indispuesto
vosotros/vosotras habréis/habrán indispuesto
ellos/ellas/ustedes habrán indispuesto

Condicional perfecto
yo habría indispuesto
tú/vos; habrías indispuesto
el/ella/usted habría indispuesto
nosotros/nosotras habríamos indispuesto
vosotros/vosotras habríais/habrían indispuesto
ellos/ellas/ustedes habrían indispuesto


Subjuntivo del verbo indisponer

Presente
yo indisponga
tú/vos; indispongas
el/ella/usted indisponga
nosotros/nosotras indispongamos
vosotros/vosotras indispongáis/indispongan
ellos/ellas/ustedes indispongan

Pretérito imperfecto
yo indispusiera o indispusiese
tú/vos; indispusieras o indispusieses
el/ella/usted indispusiera o indispusiese
nosotros/nosotras indispusiéramos o indispusiésemos
vosotros/vosotras indispusierais o indispusieseis/indispusieran o indispusiesen
ellos/ellas/ustedes indispusieran o indispusiesen

Futuro
yo indispusiere
tú/vos; indispusieres
el/ella/usted indispusiere
nosotros/nosotras indispusiéremos
vosotros/vosotras indispusiereis/indispusieren
ellos/ellas/ustedes indispusieren

Pretérito pluscuanperfecto
yo hubiera/hubiese indispuesto
tú/vos; hubieras/hubieses indispuesto
el/ella/usted hubiera/hubiese indispuesto
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos indispuesto
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis indispuesto
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen indispuesto

Futuro perfecto
yo hubiere indispuesto
tú/vos; hubieres indispuesto
el/ella/usted hubiere indispuesto
nosotros/nosotras hubiéremos indispuesto
vosotros/vosotras hubiereis indispuesto
ellos/ellas/ustedes hubieren indispuesto

Imperativo del verbo indisponer

Imperativo
indispón (tú)/indisponé (vos)
indisponed (vosotros)/indispongan (ustedes)

© Todos los derechos reservados Buscapalabra.com

Ariiba