Conjugación del Verbo hibridar
En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:
- Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
- Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
- Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
- Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
- Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.
En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española
- Formas no personales del verbo hibridar
- Tiempos del modo Indicativo del verbo hibridar
- Tiempos del modo Subjuntivo del verbo hibridar
- Imperativo del verbo hibridar
Formas no personales del verbo hibridar
hibridar
hibridando
hibridado
Indicativo del verbo hibridar
yo hibrido
tú/vos; hibridas/hibridás
el/ella/usted hibrida
nosotros/nosotras hibridamos
vosotros/vosotras hibridáis/hibridan
ellos/ellas/ustedes hibridan
yo hibridaba
tú/vos; hibridabas
el/ella/usted hibridaba
nosotros/nosotras hibridábamos
vosotros/vosotras hibridabais/hibridaban
ellos/ellas/ustedes hibridaban
yo hibridé
tú/vos; hibridaste
el/ella/usted hibridó
nosotros/nosotras hibridamos
vosotros/vosotras hibridasteis/hibridaron
ellos/ellas/ustedes hibridaron
yo hibridaré
tú/vos; hibridarás
el/ella/usted hibridará
nosotros/nosotras hibridaremos
vosotros/vosotras hibridaréis/hibridarán
ellos/ellas/ustedes hibridarán
yo hibridaría
tú/vos; hibridarías
el/ella/usted hibridaría
nosotros/nosotras hibridaríamos
vosotros/vosotras hibridaríais/hibridarían
ellos/ellas/ustedes hibridarían
yo he hibridado
tú/vos; has hibridado
el/ella/usted ha hibridado
nosotros/nosotras hemos hibridado
vosotros/vosotras habéis/han hibridado
ellos/ellas/ustedes han hibridado
yo había hibridado
tú/vos; habías hibridado
el/ella/usted había hibridado
nosotros/nosotras habíamos hibridado
vosotros/vosotras habíais/habían hibridado
ellos/ellas/ustedes habían hibridado
yo hube hibridado
tú/vos; hubiste hibridado
el/ella/usted hubo hibridado
nosotros/nosotras hubimos hibridado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron hibridado
ellos/ellas/ustedes hubieron hibridado
yo habré hibridado
tú/vos; habrás hibridado
el/ella/usted habrá hibridado
nosotros/nosotras habremos hibridado
vosotros/vosotras habréis/habrán hibridado
ellos/ellas/ustedes habrán hibridado
yo habría hibridado
tú/vos; habrías hibridado
el/ella/usted habría hibridado
nosotros/nosotras habríamos hibridado
vosotros/vosotras habríais/habrían hibridado
ellos/ellas/ustedes habrían hibridado
Subjuntivo del verbo hibridar
yo hibride
tú/vos; hibrides
el/ella/usted hibride
nosotros/nosotras hibridemos
vosotros/vosotras hibridéis/hibriden
ellos/ellas/ustedes hibriden
yo hibridara o hibridase
tú/vos; hibridaras o hibridases
el/ella/usted hibridara o hibridase
nosotros/nosotras hibridáramos o hibridásemos
vosotros/vosotras hibridarais o hibridaseis/hibridaran o hibridasen
ellos/ellas/ustedes hibridaran o hibridasen
yo hibridare
tú/vos; hibridares
el/ella/usted hibridare
nosotros/nosotras hibridáremos
vosotros/vosotras hibridareis/hibridaren
ellos/ellas/ustedes hibridaren
yo hubiera/hubiese hibridado
tú/vos; hubieras/hubieses hibridado
el/ella/usted hubiera/hubiese hibridado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos hibridado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis hibridado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen hibridado
yo hubiere hibridado
tú/vos; hubieres hibridado
el/ella/usted hubiere hibridado
nosotros/nosotras hubiéremos hibridado
vosotros/vosotras hubiereis hibridado
ellos/ellas/ustedes hubieren hibridado
Imperativo del verbo hibridar
hibrida (tú)/hibridá (vos)
hibridad (vosotros)/hibriden (ustedes)