Conjugación del Verbo conceptuar
En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:
- Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
- Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
- Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
- Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
- Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.
En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española
- Formas no personales del verbo conceptuar
- Tiempos del modo Indicativo del verbo conceptuar
- Tiempos del modo Subjuntivo del verbo conceptuar
- Imperativo del verbo conceptuar
Formas no personales del verbo conceptuar
conceptuar
conceptuando
conceptuado
Indicativo del verbo conceptuar
yo conceptúo
tú/vos; conceptúas/conceptuás
el/ella/usted conceptúa
nosotros/nosotras conceptuamos
vosotros/vosotras conceptuáis/conceptúan
ellos/ellas/ustedes conceptúan
yo conceptuaba
tú/vos; conceptuabas
el/ella/usted conceptuaba
nosotros/nosotras conceptuábamos
vosotros/vosotras conceptuabais/conceptuaban
ellos/ellas/ustedes conceptuaban
yo conceptué
tú/vos; conceptuaste
el/ella/usted conceptuó
nosotros/nosotras conceptuamos
vosotros/vosotras conceptuasteis/conceptuaron
ellos/ellas/ustedes conceptuaron
yo conceptuaré
tú/vos; conceptuarás
el/ella/usted conceptuará
nosotros/nosotras conceptuaremos
vosotros/vosotras conceptuaréis/conceptuarán
ellos/ellas/ustedes conceptuarán
yo conceptuaría
tú/vos; conceptuarías
el/ella/usted conceptuaría
nosotros/nosotras conceptuaríamos
vosotros/vosotras conceptuaríais/conceptuarían
ellos/ellas/ustedes conceptuarían
yo he conceptuado
tú/vos; has conceptuado
el/ella/usted ha conceptuado
nosotros/nosotras hemos conceptuado
vosotros/vosotras habéis/han conceptuado
ellos/ellas/ustedes han conceptuado
yo había conceptuado
tú/vos; habías conceptuado
el/ella/usted había conceptuado
nosotros/nosotras habíamos conceptuado
vosotros/vosotras habíais/habían conceptuado
ellos/ellas/ustedes habían conceptuado
yo hube conceptuado
tú/vos; hubiste conceptuado
el/ella/usted hubo conceptuado
nosotros/nosotras hubimos conceptuado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron conceptuado
ellos/ellas/ustedes hubieron conceptuado
yo habré conceptuado
tú/vos; habrás conceptuado
el/ella/usted habrá conceptuado
nosotros/nosotras habremos conceptuado
vosotros/vosotras habréis/habrán conceptuado
ellos/ellas/ustedes habrán conceptuado
yo habría conceptuado
tú/vos; habrías conceptuado
el/ella/usted habría conceptuado
nosotros/nosotras habríamos conceptuado
vosotros/vosotras habríais/habrían conceptuado
ellos/ellas/ustedes habrían conceptuado
Subjuntivo del verbo conceptuar
yo conceptúe
tú/vos; conceptúes
el/ella/usted conceptúe
nosotros/nosotras conceptuemos
vosotros/vosotras conceptuéis/conceptúen
ellos/ellas/ustedes conceptúen
yo conceptuara o conceptuase
tú/vos; conceptuaras o conceptuases
el/ella/usted conceptuara o conceptuase
nosotros/nosotras conceptuáramos o conceptuásemos
vosotros/vosotras conceptuarais o conceptuaseis/conceptuaran o conceptuasen
ellos/ellas/ustedes conceptuaran o conceptuasen
yo conceptuare
tú/vos; conceptuares
el/ella/usted conceptuare
nosotros/nosotras conceptuáremos
vosotros/vosotras conceptuareis/conceptuaren
ellos/ellas/ustedes conceptuaren
yo hubiera/hubiese conceptuado
tú/vos; hubieras/hubieses conceptuado
el/ella/usted hubiera/hubiese conceptuado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos conceptuado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis conceptuado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen conceptuado
yo hubiere conceptuado
tú/vos; hubieres conceptuado
el/ella/usted hubiere conceptuado
nosotros/nosotras hubiéremos conceptuado
vosotros/vosotras hubiereis conceptuado
ellos/ellas/ustedes hubieren conceptuado
Imperativo del verbo conceptuar
conceptúa (tú)/conceptuá (vos)
conceptuad (vosotros)/conceptúen (ustedes)