Conjugación de avejentaremos del Verbo avejentar

El infinitivo de avejentaremos es avejentar

En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:

  • Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
  • Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
  • Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
  • Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
  • Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.

En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española

Formas no personales del verbo avejentar

Infinitivo
avejentar
Gerundio
avejentando
Participio
avejentado


Indicativo del verbo avejentar

Presente
yo avejento
tú/vos; avejentas/avejentás
el/ella/usted avejenta
nosotros/nosotras avejentamos
vosotros/vosotras avejentáis/avejentan
ellos/ellas/ustedes avejentan

Pretérito imperfecto
yo avejentaba
tú/vos; avejentabas
el/ella/usted avejentaba
nosotros/nosotras avejentábamos
vosotros/vosotras avejentabais/avejentaban
ellos/ellas/ustedes avejentaban

Pretérito perfecto
yo avejenté
tú/vos; avejentaste
el/ella/usted avejentó
nosotros/nosotras avejentamos
vosotros/vosotras avejentasteis/avejentaron
ellos/ellas/ustedes avejentaron

Futuro
yo avejentaré
tú/vos; avejentarás
el/ella/usted avejentará
nosotros/nosotras avejentaremos
vosotros/vosotras avejentaréis/avejentarán
ellos/ellas/ustedes avejentarán

Condicional
yo avejentaría
tú/vos; avejentarías
el/ella/usted avejentaría
nosotros/nosotras avejentaríamos
vosotros/vosotras avejentaríais/avejentarían
ellos/ellas/ustedes avejentarían

Pretérito perfecto compuesto
yo he avejentado
tú/vos; has avejentado
el/ella/usted ha avejentado
nosotros/nosotras hemos avejentado
vosotros/vosotras habéis/han avejentado
ellos/ellas/ustedes han avejentado

Pretérito Pluscuanperfecto
yo había avejentado
tú/vos; habías avejentado
el/ella/usted había avejentado
nosotros/nosotras habíamos avejentado
vosotros/vosotras habíais/habían avejentado
ellos/ellas/ustedes habían avejentado

Pretérito anterior
yo hube avejentado
tú/vos; hubiste avejentado
el/ella/usted hubo avejentado
nosotros/nosotras hubimos avejentado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron avejentado
ellos/ellas/ustedes hubieron avejentado

Futuro perfecto
yo habré avejentado
tú/vos; habrás avejentado
el/ella/usted habrá avejentado
nosotros/nosotras habremos avejentado
vosotros/vosotras habréis/habrán avejentado
ellos/ellas/ustedes habrán avejentado

Condicional perfecto
yo habría avejentado
tú/vos; habrías avejentado
el/ella/usted habría avejentado
nosotros/nosotras habríamos avejentado
vosotros/vosotras habríais/habrían avejentado
ellos/ellas/ustedes habrían avejentado


Subjuntivo del verbo avejentar

Presente
yo avejente
tú/vos; avejentes
el/ella/usted avejente
nosotros/nosotras avejentemos
vosotros/vosotras avejentéis/avejenten
ellos/ellas/ustedes avejenten

Pretérito imperfecto
yo avejentara o avejentase
tú/vos; avejentaras o avejentases
el/ella/usted avejentara o avejentase
nosotros/nosotras avejentáramos o avejentásemos
vosotros/vosotras avejentarais o avejentaseis/avejentaran o avejentasen
ellos/ellas/ustedes avejentaran o avejentasen

Futuro
yo avejentare
tú/vos; avejentares
el/ella/usted avejentare
nosotros/nosotras avejentáremos
vosotros/vosotras avejentareis/avejentaren
ellos/ellas/ustedes avejentaren

Pretérito pluscuanperfecto
yo hubiera/hubiese avejentado
tú/vos; hubieras/hubieses avejentado
el/ella/usted hubiera/hubiese avejentado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos avejentado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis avejentado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen avejentado

Futuro perfecto
yo hubiere avejentado
tú/vos; hubieres avejentado
el/ella/usted hubiere avejentado
nosotros/nosotras hubiéremos avejentado
vosotros/vosotras hubiereis avejentado
ellos/ellas/ustedes hubieren avejentado

Imperativo del verbo avejentar

Imperativo
avejenta (tú)/avejentá (vos)
avejentad (vosotros)/avejenten (ustedes)

© Todos los derechos reservados Buscapalabra.com

Ariiba