Conjugación del Verbo lardear

El infinitivo de lardear es lardear

En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:

  • Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
  • Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
  • Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
  • Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
  • Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.

En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española

Formas no personales del verbo lardear

Infinitivo
lardear
Gerundio
lardeando
Participio
lardeado


Indicativo del verbo lardear

Presente
yo lardeo
tú/vos; lardeas/lardeás
el/ella/usted lardea
nosotros/nosotras lardeamos
vosotros/vosotras lardeáis/lardean
ellos/ellas/ustedes lardean

Pretérito imperfecto
yo lardeaba
tú/vos; lardeabas
el/ella/usted lardeaba
nosotros/nosotras lardeábamos
vosotros/vosotras lardeabais/lardeaban
ellos/ellas/ustedes lardeaban

Pretérito perfecto
yo lardeé
tú/vos; lardeaste
el/ella/usted lardeó
nosotros/nosotras lardeamos
vosotros/vosotras lardeasteis/lardearon
ellos/ellas/ustedes lardearon

Futuro
yo lardearé
tú/vos; lardearás
el/ella/usted lardeará
nosotros/nosotras lardearemos
vosotros/vosotras lardearéis/lardearán
ellos/ellas/ustedes lardearán

Condicional
yo lardearía
tú/vos; lardearías
el/ella/usted lardearía
nosotros/nosotras lardearíamos
vosotros/vosotras lardearíais/lardearían
ellos/ellas/ustedes lardearían

Pretérito perfecto compuesto
yo he lardeado
tú/vos; has lardeado
el/ella/usted ha lardeado
nosotros/nosotras hemos lardeado
vosotros/vosotras habéis/han lardeado
ellos/ellas/ustedes han lardeado

Pretérito Pluscuanperfecto
yo había lardeado
tú/vos; habías lardeado
el/ella/usted había lardeado
nosotros/nosotras habíamos lardeado
vosotros/vosotras habíais/habían lardeado
ellos/ellas/ustedes habían lardeado

Pretérito anterior
yo hube lardeado
tú/vos; hubiste lardeado
el/ella/usted hubo lardeado
nosotros/nosotras hubimos lardeado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron lardeado
ellos/ellas/ustedes hubieron lardeado

Futuro perfecto
yo habré lardeado
tú/vos; habrás lardeado
el/ella/usted habrá lardeado
nosotros/nosotras habremos lardeado
vosotros/vosotras habréis/habrán lardeado
ellos/ellas/ustedes habrán lardeado

Condicional perfecto
yo habría lardeado
tú/vos; habrías lardeado
el/ella/usted habría lardeado
nosotros/nosotras habríamos lardeado
vosotros/vosotras habríais/habrían lardeado
ellos/ellas/ustedes habrían lardeado


Subjuntivo del verbo lardear

Presente
yo lardee
tú/vos; lardees
el/ella/usted lardee
nosotros/nosotras lardeemos
vosotros/vosotras lardeéis/lardeen
ellos/ellas/ustedes lardeen

Pretérito imperfecto
yo lardeara o lardease
tú/vos; lardearas o lardeases
el/ella/usted lardeara o lardease
nosotros/nosotras lardeáramos o lardeásemos
vosotros/vosotras lardearais o lardeaseis/lardearan o lardeasen
ellos/ellas/ustedes lardearan o lardeasen

Futuro
yo lardeare
tú/vos; lardeares
el/ella/usted lardeare
nosotros/nosotras lardeáremos
vosotros/vosotras lardeareis/lardearen
ellos/ellas/ustedes lardearen

Pretérito pluscuanperfecto
yo hubiera/hubiese lardeado
tú/vos; hubieras/hubieses lardeado
el/ella/usted hubiera/hubiese lardeado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos lardeado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis lardeado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen lardeado

Futuro perfecto
yo hubiere lardeado
tú/vos; hubieres lardeado
el/ella/usted hubiere lardeado
nosotros/nosotras hubiéremos lardeado
vosotros/vosotras hubiereis lardeado
ellos/ellas/ustedes hubieren lardeado

Imperativo del verbo lardear

Imperativo
lardea (tú)/lardeá (vos)
lardead (vosotros)/lardeen (ustedes)

© Todos los derechos reservados Buscapalabra.com

Ariiba