Sinónimos y Antónimos de Contrariarnos
A continuación se muestran los Sinónimos y Antónimos de contrariarnos ordenados por sentidos. Si tienes duda sobre alguna palabra, puedes hacer clic sobre ella para conocer su significado.
Sinónimos de contrariarnos
Contrariarnos Como verbo, contrariar +nos.
1 En el sentido de Enojarnos
Ejemplo: A más desto, en el enojarnos o temer no.
- Enojarnos enojar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Enfadarnos enfadar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Disgustarnos disgustar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
2 En el sentido de Abatirnos
- Abatirnos abatir +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, verbo intransitivo, infinitivo
- Mortificarnos mortificar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Angustiarnos angustiar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Entristecernos entristecer +nos, verbo transitivo, verbo intransitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Acongojarnos acongojar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Atribularnos atribular +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
3 En el sentido de Afligirnos
Ejemplo: Ni ellos deben envanecerse, ni nosotros afligirnos demasiado.
- Afligirnos afligir +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Apenarnos apenar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Desconsolarnos desconsolar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
4 En el sentido de Molestarnos
Ejemplo: Lo que les importa es que les damos reconocimiento al molestarnos en argumentar con ellos en público.
- Molestarnos molestar +nos, verbo transitivo, verbo intransitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Irritarnos irritar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Amargarnos amargar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, verbo intransitivo, infinitivo
- Encolerizarnos encolerizar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Desazonarnos desazonar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
5 En el sentido de Equivocarnos
- Equivocarnos equivocar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Desanimarnos desanimar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Decepcionarnos decepcionar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Chasquearnos chasquear +nos, verbo transitivo, verbo intransitivo, infinitivo
- Desengañarnos desengañar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Desilusionarnos desilusionar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
6 En el sentido de Complicarnos
- Complicarnos complicar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Dificultarnos dificultar +nos, verbo transitivo, infinitivo
- Estorbarnos estorbar +nos, verbo transitivo, infinitivo
- Trabarnos trabar +nos, verbo transitivo, verbo intransitivo, verbo pronominal, infinitivo
7 En el sentido de Chocarnos
- Chocarnos chocar +nos, verbo intransitivo, verbo transitivo, infinitivo
- Desafiarnos desafiar +nos, verbo transitivo, infinitivo
8 En el sentido de Discutirnos
- Discutirnos discutir +nos, verbo transitivo, infinitivo
- Negarnos negar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Disputarnos disputar +nos, verbo transitivo, verbo intransitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Hostilizarnos hostilizar +nos, verbo transitivo, infinitivo
9 En el sentido de Resistirnos
Ejemplo: Cuando Craso estaba reflexionando y consultando acerca de estas cosas, sobrevino un príncipe árabe llamado Ariamnes, hombre doloso y astuto, y que entonces fue para ellos el mayor y más consumado mal de cuantos para su perdición amontonó la fortuna. Acordábanse algunos de los que habían servido con Pompeyo de que había disfrutado de su favor y tenía concepto de ser amante de los Romanos. Arrimóse entonces a Craso por dictamen de los generales del rey, para que viera si acompañándolo podría llevarlo lejos del río y de los barrancos, introduciéndolo en una vasta llanura, donde pudiera ser envuelto, porque a todo se determinaban, menos a combatir de frente con los Romanos. Venido, pues, Ariamnes a la presencia de Craso, como elocuente que también era, empezó a celebrar a Pompeyo, que había sido su bienhechor, y dando a Craso el parabién de mandar tales fuerzas culpó su detención en examinar y tomar disposiciones, como si le faltaran armas y manos y no tuviera más bien necesidad de pies ligeros contra unos hombres que lo que buscaban hacía tiempo era robar lo más precioso que pudieran en riquezas y en personas y retirarse a la Escitia o la Hircania, “y si vuestro ánimo- decía- es pelear, lo que conviene es usar de celeridad y prontitud, antes que el rey cobre aliento y reúna en un punto todas sus fuerzas, cuando ahora no tenemos contra nosotros más que a Surenas y Silaces, que han tomado a su cargo el resistirnos, y aquel no se sabe dónde para”. Todo esto era falso, porque Hirodes había hecho, desde luego, dos divisiones de sus tropas, y talando él la Armenia, para vengarse de Artabaces, había opuesto a Surenas contra los Romanos, no por desprecio, como han querido decir algunos, pues no podía desdeñarse de tener por antagonista a Craso, varón muy principal entre los Romanos, e irse a pelear con Artabaces, haciendo correrías por el país de los Armenios, sino que lo que se conjetura es que, temeroso del peligro, se propuso estar en celada y esperar el éxito, y que Surenas se adelantara a tentar la batalla y detener a los enemigos. Porque tampoco Surenas era un hombre plebeyo, sino en riqueza, en linaje y en opinión el segundo después del rey, en valor y en pericia el primero entre los Partos de su edad, y, además, en la talla y belleza de cuerpo no había nadie que le igualara. Marchaba siempre solo, llevando su equipaje en mil camellos, y en doscientos carros conducía sus concubinas, acompañándole mil soldados de a caballo armados, y de los no armados mucho mayor número, como que entre dependientes y esclavos suyos podría reunir hasta unos diez mil. Tocábale por derecho de familia ser quien pusiese la diadema al que era nombrado rey de los Partos, y él mismo había vuelto a colocar en el trono a Hirodes, arrojado de él, y le había reconquistado a Seleucia, siendo el primero que escaló el muro y quien rechazó con su propia mano a los que se le opusieron. No tenía entonces todavía treinta años, y con todo, gozaba de una grande opinión de juicio y de prudencia, dotes que no fueron las que contribuyeron menos a la ruina de Craso, más expuesto a engaños que otro alguno, primero por su confianza y orgullo, y después, por el terror y por los mismos infortunios que sobre él cargaron.
- Resistirnos resistir +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, verbo intransitivo, infinitivo
- Entorpecernos entorpecer +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Contradecirnos contradecir +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Fastidiarnos fastidiar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Incomodarnos incomodar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
Contrariarnos Como verbo, plural de contrariarnos.
1 En el sentido de Disentires
- Disentires plural de disentir, verbo intransitivo, infinitivo
- Discordares plural de discordar, verbo intransitivo, infinitivo
2 En el sentido de Enojares
- Enojares plural de enojar, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Enfadares plural de enfadar, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Disgustados plural de disgustado, adjetivo masculino plural, participio de disgustar
- Desplaceres plural de desplacer, sustantivo masculino plural, infinitivo
3 En el sentido de Abatidos
Ejemplo: El pobre viejo dejó caer entonces los brazos abatidos, bajó tristemente la cabeza, y entróse en la capilla murmurando:.
- Abatidos plural de abatido, adjetivo masculino plural, participio de abatir
- Mortificares plural de mortificar, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Angustiados plural de angustiado, sustantivo masculino plural, adjetivo masculino plural, participio de angustiar
- Entristeceres plural de entristecer, verbo transitivo, verbo intransitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Acongojados plural de acongojado, adjetivo masculino plural, participio de acongojar
- Atribulares plural de atribular, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
4 En el sentido de Afligidos
Ejemplo: Petrarca le llama el apoyo de los afligidos.
- Afligidos plural de afligido, adjetivo masculino plural, participio de afligir
- Apenares plural de apenar, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Desconsolados plural de desconsolado, adjetivo masculino plural, participio de desconsolar
5 En el sentido de Molestares
- Molestares plural de molestar, verbo transitivo, verbo intransitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Irritares plural de irritar, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Amargados plural de amargado, adjetivo masculino plural, participio de amargar
- Encolerizados plural de encolerizado, adjetivo masculino plural, participio de encolerizar
- Desazonados plural de desazonado, adjetivo masculino plural, participio de desazonar
6 En el sentido de Equivocares
- Equivocares plural de equivocar, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Desanimados plural de desanimado, adjetivo masculino plural, participio de desanimar
- Decepcionares plural de decepcionar, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Chasqueares plural de chasquear, verbo transitivo, verbo intransitivo, infinitivo
- Desengañados plural de desengañado, adjetivo masculino plural, participio de desengañar
- Desilusionares plural de desilusionar, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
7 En el sentido de Complicados
Ejemplo: Sois unos animales más vehementes, más complicados é interesantes que los de aquí.
- Complicados plural de complicado, adjetivo masculino plural, participio de complicar
- Dificultares plural de dificultar, verbo transitivo, infinitivo
- Estorbares plural de estorbar, verbo transitivo, infinitivo
- Trabados plural de trabado, adjetivo masculino plural, participio de trabar
8 En el sentido de Chocares
- Chocares plural de chocar, verbo intransitivo, verbo transitivo, infinitivo
- Desafiares plural de desafiar, verbo transitivo, infinitivo
- Rivalizares plural de rivalizar, verbo intransitivo, infinitivo
9 En el sentido de Discutires
- Discutires plural de discutir, verbo transitivo, infinitivo
- Negados plural de negado, adjetivo masculino plural, participio de negar
- Disputares plural de disputar, verbo transitivo, verbo intransitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Discrepares plural de discrepar, verbo intransitivo, infinitivo
- Hostilizares plural de hostilizar, verbo transitivo, infinitivo
10 En el sentido de Atacados
Ejemplo: Los cerdos atacados eliminan heces de un color que varía de gris a color fresa, se deshidratan, y finalmente, presentan acidosis e hipercalemia.
- Atacados plural de atacado, adjetivo masculino plural, participio de atacar
- Resistires plural de resistir, verbo transitivo, verbo pronominal, verbo intransitivo, infinitivo
- Entorpeceres plural de entorpecer, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Contradecires plural de contradecir, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Fastidiados plural de fastidiado, adjetivo masculino plural, participio de fastidiar
- Incomodares plural de incomodar, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
Antónimos de contrariarnos
Contrariarnos Como verbo, plural de contrariarnos.
1 En el sentido de Facilitares
- Facilitares plural de facilitar, verbo transitivo, infinitivo
- Favoreceres plural de favorecer, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Satisfaceres plural de satisfacer, verbo transitivo, verbo intransitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Apoyares plural de apoyar, verbo transitivo, infinitivo
- Ayudados plural de ayudado, adjetivo masculino plural, participio de ayudar
- Contentados plural de contentado, participio de contentar, verbo transitivo, verbo pronominal
- Agradares plural de agradar, verbo intransitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Alegrares plural de alegrar, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Aliviares plural de aliviar, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Aprobares plural de aprobar, verbo transitivo, infinitivo
- Asentires plural de asentir, verbo intransitivo, infinitivo
- Cederes plural de ceder, verbo transitivo, verbo intransitivo, infinitivo
- Coadyuvares plural de coadyuvar, verbo intransitivo, verbo transitivo, infinitivo
- Complaceres plural de complacer, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Encantados plural de encantado, sustantivo masculino plural, adjetivo masculino plural, participio de encantar
- Placidos plural de placido, participio de placer, verbo intransitivo
- Subscribires plural de subscribir, infinitivo
- Tolerados plural de tolerado, adjetivo masculino plural, participio de tolerar
- Transigires plural de transigir, verbo intransitivo, verbo transitivo, infinitivo
Contrariarnos Como verbo, contrariar +nos.
1 En el sentido de Facilitarnos
- Facilitarnos facilitar +nos, verbo transitivo, infinitivo
- Favorecernos favorecer +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Satisfacernos satisfacer +nos, verbo transitivo, verbo intransitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Apoyarnos apoyar +nos, verbo transitivo, infinitivo
- Ayudarnos ayudar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Agradarnos agradar +nos, verbo intransitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Alegrarnos alegrar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Aliviarnos aliviar +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Aprobarnos aprobar +nos, verbo transitivo, infinitivo
- Cedernos ceder +nos, verbo transitivo, verbo intransitivo, infinitivo
- Complacernos complacer +nos, verbo transitivo, verbo pronominal, infinitivo
- Encantarnos encantar +nos, verbo transitivo, verbo intransitivo, infinitivo
- Subscribirnos subscribir +nos, infinitivo
- Tolerarnos tolerar +nos, verbo transitivo, infinitivo