Definición de repugné
Acepciones de Repugné como conjugación de repugnar
Categoría gramatical: verbo transitivo, verbo pronominal, verbo intransitivo, 1ª persona singular del pretérito perfecto de indicativo de repugnar
Categorías gramaticales y tiempos verbales de repugné explicados
- Causar repugnancia
- Repelerse dos cosas
- Provocar asco o fuerte disgusto.
- Causar una cosa repugnancia o asco a una persona. causar asco o disgusto una cosa. causar una cosa repugnancia o asco a una persona
Ejemplos con la palabra Repugné
VÍCTOR.- Sí señora... Yo no estudiaba, digo, estudiar sí, y mucho, pero solo. Leía lo que me acomodaba, y aprendía lo más grato a mi mente. Repugné siempre la enseñanza en escuelas organizadas, me resistí a ganar grados y títulos. Lo que sé, lo sé sin diploma, y no poseo ninguna marca de la pedantería oficial. En Bélgica aprendí muchas cosas con más práctica que teoría. Soy algo ingeniero, algo arquitecto... sin título, eso sí. Pero sé hacer una locomotora, y si me apuran hago una catedral, y si me pongo, fabrico agujas, vidrio, cerámica...Ver ejemplos de oraciones con la palabra repugné
Errores ortográficos comunes para repugné
- ¿Se escribe repugné o repujné?
- ¿Se escribe repugné o repugne?
- ¿Se escribe repugné o rrepugné?
- ¿Se escribe repugné o lepugné?
- ¿Lleva tilde repugné?
- ¿Lleva tilde repugne?