Definición de reproché
Acepciones de Reproché como conjugación de reprochar
Categoría gramatical: verbo transitivo, verbo pronominal, 1ª persona singular del pretérito perfecto de indicativo de reprochar
Categorías gramaticales y tiempos verbales de reproché explicados
- Dirigir quejas a alguien desaprobando su conducta
- Criticar y echar en cara una falta a alguien.
- Criticar y echar en cara una falta a alguien.
- Dirigir quejas a una persona por sus acciones o sentimientos.. dirigir quejas a una persona por sus acciones o sentimientos
Ejemplos con la palabra Reproché
Luego me reproché mi egoísmo y me puse a pensar en la situación de Arsenia.
Me reproché con rabia no haber aprovechado la usura para jugar más. Desde ese momento, los partidarios del giro se harían ariscos.
Su llegada nos desconcertó, Licas se querelló ante Licurgo de nuestra fuga, pero este le cerró la boca contestándole secamente, y envalentonado yo, reproché, en voz alta y firme a Licas los ataques a mi pudor, ora en casa de Licurgo, ora en su propia casa, censurando su lubricidad brutal.Ver ejemplos de oraciones con la palabra reproché
Errores ortográficos comunes para reproché
- ¿Se escribe reproché o reprocé?
- ¿Se escribe reproché o reproche?
- ¿Se escribe reproché o reprroché?
- ¿Se escribe reproché o rreproché?
- ¿Se escribe reproché o rreprroché?
- ¿Se escribe reproché o reploché?
- ¿Se escribe reproché o leproché?
- ¿Se escribe reproché o leploché?
- ¿Lleva tilde reproché?
- ¿Lleva tilde reproche?