Definición de arrumbé
Acepciones de Arrumbé como conjugación de arrumbar
Categoría gramatical: verbo transitivo, 1ª persona singular del pretérito perfecto de indicativo de arrumbar
Categorías gramaticales y tiempos verbales de arrumbé explicados
- Etimología: por sonorización de arrumar, a la vez del neerlandés ruim, espacio.
- Guardar en lugar remoto una cosa sin uso.
- Descartar o dejar obsoleta alguna cosa
- Ignorar a una persona en una conversación o situación
- Etimología: de rumbo.
- Retirar una cosa en un lugar apartado. arrollar [a uno] en la conversación. apartar a una cosa o persona por considerarla inútil
- Rehuir el trato de una persona..
Errores ortográficos comunes para arrumbé
- ¿Se escribe arrumbé o arrumvé?
- ¿Se escribe arrumbé o arrumbe?
- ¿Se escribe arrumbé o arrrumbé?
- ¿Se escribe arrumbé o arrrumbé?
- ¿Se escribe arrumbé o arrrrumbé?
- ¿Se escribe arrumbé o arumbé?
- ¿Se escribe arrumbé o arlumbé?
- ¿Se escribe arrumbé o alrumbé?
- ¿Se escribe arrumbé o allumbé?
- ¿Se escribe arrumbé o harrumbé?
- ¿Lleva tilde arrumbé?
- ¿Lleva tilde arrumbe?