Conjugación del Verbo sonetizar
En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:
- Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
- Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
- Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
- Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
- Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.
En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española
- Formas no personales del verbo sonetizar
- Tiempos del modo Indicativo del verbo sonetizar
- Tiempos del modo Subjuntivo del verbo sonetizar
- Imperativo del verbo sonetizar
Formas no personales del verbo sonetizar
sonetizar
sonetizando
sonetizado
Indicativo del verbo sonetizar
yo sonetizo
tú/vos; sonetizas/sonetizás
el/ella/usted sonetiza
nosotros/nosotras sonetizamos
vosotros/vosotras sonetizáis/sonetizan
ellos/ellas/ustedes sonetizan
yo sonetizaba
tú/vos; sonetizabas
el/ella/usted sonetizaba
nosotros/nosotras sonetizábamos
vosotros/vosotras sonetizabais/sonetizaban
ellos/ellas/ustedes sonetizaban
yo soneticé
tú/vos; sonetizaste
el/ella/usted sonetizó
nosotros/nosotras sonetizamos
vosotros/vosotras sonetizasteis/sonetizaron
ellos/ellas/ustedes sonetizaron
yo sonetizaré
tú/vos; sonetizarás
el/ella/usted sonetizará
nosotros/nosotras sonetizaremos
vosotros/vosotras sonetizaréis/sonetizarán
ellos/ellas/ustedes sonetizarán
yo sonetizaría
tú/vos; sonetizarías
el/ella/usted sonetizaría
nosotros/nosotras sonetizaríamos
vosotros/vosotras sonetizaríais/sonetizarían
ellos/ellas/ustedes sonetizarían
yo he sonetizado
tú/vos; has sonetizado
el/ella/usted ha sonetizado
nosotros/nosotras hemos sonetizado
vosotros/vosotras habéis/han sonetizado
ellos/ellas/ustedes han sonetizado
yo había sonetizado
tú/vos; habías sonetizado
el/ella/usted había sonetizado
nosotros/nosotras habíamos sonetizado
vosotros/vosotras habíais/habían sonetizado
ellos/ellas/ustedes habían sonetizado
yo hube sonetizado
tú/vos; hubiste sonetizado
el/ella/usted hubo sonetizado
nosotros/nosotras hubimos sonetizado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron sonetizado
ellos/ellas/ustedes hubieron sonetizado
yo habré sonetizado
tú/vos; habrás sonetizado
el/ella/usted habrá sonetizado
nosotros/nosotras habremos sonetizado
vosotros/vosotras habréis/habrán sonetizado
ellos/ellas/ustedes habrán sonetizado
yo habría sonetizado
tú/vos; habrías sonetizado
el/ella/usted habría sonetizado
nosotros/nosotras habríamos sonetizado
vosotros/vosotras habríais/habrían sonetizado
ellos/ellas/ustedes habrían sonetizado
Subjuntivo del verbo sonetizar
yo sonetice
tú/vos; sonetices
el/ella/usted sonetice
nosotros/nosotras soneticemos
vosotros/vosotras soneticéis/soneticen
ellos/ellas/ustedes soneticen
yo sonetizara o sonetizase
tú/vos; sonetizaras o sonetizases
el/ella/usted sonetizara o sonetizase
nosotros/nosotras sonetizáramos o sonetizásemos
vosotros/vosotras sonetizarais o sonetizaseis/sonetizaran o sonetizasen
ellos/ellas/ustedes sonetizaran o sonetizasen
yo sonetizare
tú/vos; sonetizares
el/ella/usted sonetizare
nosotros/nosotras sonetizáremos
vosotros/vosotras sonetizareis/sonetizaren
ellos/ellas/ustedes sonetizaren
yo hubiera/hubiese sonetizado
tú/vos; hubieras/hubieses sonetizado
el/ella/usted hubiera/hubiese sonetizado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos sonetizado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis sonetizado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen sonetizado
yo hubiere sonetizado
tú/vos; hubieres sonetizado
el/ella/usted hubiere sonetizado
nosotros/nosotras hubiéremos sonetizado
vosotros/vosotras hubiereis sonetizado
ellos/ellas/ustedes hubieren sonetizado
Imperativo del verbo sonetizar
sonetiza (tú)/sonetizá (vos)
sonetizad (vosotros)/soneticen (ustedes)