Conjugación del Verbo socaliñar
En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:
- Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
- Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
- Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
- Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
- Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.
En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española
- Formas no personales del verbo socaliñar
- Tiempos del modo Indicativo del verbo socaliñar
- Tiempos del modo Subjuntivo del verbo socaliñar
- Imperativo del verbo socaliñar
Formas no personales del verbo socaliñar
socaliñar
socaliñando
socaliñado
Indicativo del verbo socaliñar
yo socaliño
tú/vos; socaliñas/socaliñás
el/ella/usted socaliña
nosotros/nosotras socaliñamos
vosotros/vosotras socaliñáis/socaliñan
ellos/ellas/ustedes socaliñan
yo socaliñaba
tú/vos; socaliñabas
el/ella/usted socaliñaba
nosotros/nosotras socaliñábamos
vosotros/vosotras socaliñabais/socaliñaban
ellos/ellas/ustedes socaliñaban
yo socaliñé
tú/vos; socaliñaste
el/ella/usted socaliñó
nosotros/nosotras socaliñamos
vosotros/vosotras socaliñasteis/socaliñaron
ellos/ellas/ustedes socaliñaron
yo socaliñaré
tú/vos; socaliñarás
el/ella/usted socaliñará
nosotros/nosotras socaliñaremos
vosotros/vosotras socaliñaréis/socaliñarán
ellos/ellas/ustedes socaliñarán
yo socaliñaría
tú/vos; socaliñarías
el/ella/usted socaliñaría
nosotros/nosotras socaliñaríamos
vosotros/vosotras socaliñaríais/socaliñarían
ellos/ellas/ustedes socaliñarían
yo he socaliñado
tú/vos; has socaliñado
el/ella/usted ha socaliñado
nosotros/nosotras hemos socaliñado
vosotros/vosotras habéis/han socaliñado
ellos/ellas/ustedes han socaliñado
yo había socaliñado
tú/vos; habías socaliñado
el/ella/usted había socaliñado
nosotros/nosotras habíamos socaliñado
vosotros/vosotras habíais/habían socaliñado
ellos/ellas/ustedes habían socaliñado
yo hube socaliñado
tú/vos; hubiste socaliñado
el/ella/usted hubo socaliñado
nosotros/nosotras hubimos socaliñado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron socaliñado
ellos/ellas/ustedes hubieron socaliñado
yo habré socaliñado
tú/vos; habrás socaliñado
el/ella/usted habrá socaliñado
nosotros/nosotras habremos socaliñado
vosotros/vosotras habréis/habrán socaliñado
ellos/ellas/ustedes habrán socaliñado
yo habría socaliñado
tú/vos; habrías socaliñado
el/ella/usted habría socaliñado
nosotros/nosotras habríamos socaliñado
vosotros/vosotras habríais/habrían socaliñado
ellos/ellas/ustedes habrían socaliñado
Subjuntivo del verbo socaliñar
yo socaliñe
tú/vos; socaliñes
el/ella/usted socaliñe
nosotros/nosotras socaliñemos
vosotros/vosotras socaliñéis/socaliñen
ellos/ellas/ustedes socaliñen
yo socaliñara o socaliñase
tú/vos; socaliñaras o socaliñases
el/ella/usted socaliñara o socaliñase
nosotros/nosotras socaliñáramos o socaliñásemos
vosotros/vosotras socaliñarais o socaliñaseis/socaliñaran o socaliñasen
ellos/ellas/ustedes socaliñaran o socaliñasen
yo socaliñare
tú/vos; socaliñares
el/ella/usted socaliñare
nosotros/nosotras socaliñáremos
vosotros/vosotras socaliñareis/socaliñaren
ellos/ellas/ustedes socaliñaren
yo hubiera/hubiese socaliñado
tú/vos; hubieras/hubieses socaliñado
el/ella/usted hubiera/hubiese socaliñado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos socaliñado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis socaliñado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen socaliñado
yo hubiere socaliñado
tú/vos; hubieres socaliñado
el/ella/usted hubiere socaliñado
nosotros/nosotras hubiéremos socaliñado
vosotros/vosotras hubiereis socaliñado
ellos/ellas/ustedes hubieren socaliñado
Imperativo del verbo socaliñar
socaliña (tú)/socaliñá (vos)
socaliñad (vosotros)/socaliñen (ustedes)