Conjugación del Verbo divagar

El infinitivo de divagar es divagar

En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:

  • Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
  • Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
  • Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
  • Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
  • Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.

En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española

Formas no personales del verbo divagar

Infinitivo
divagar
Gerundio
divagando
Participio
divagado


Indicativo del verbo divagar

Presente
yo divago
tú/vos; divagas/divagás
el/ella/usted divaga
nosotros/nosotras divagamos
vosotros/vosotras divagáis/divagan
ellos/ellas/ustedes divagan

Pretérito imperfecto
yo divagaba
tú/vos; divagabas
el/ella/usted divagaba
nosotros/nosotras divagábamos
vosotros/vosotras divagabais/divagaban
ellos/ellas/ustedes divagaban

Pretérito perfecto
yo divagué
tú/vos; divagaste
el/ella/usted divagó
nosotros/nosotras divagamos
vosotros/vosotras divagasteis/divagaron
ellos/ellas/ustedes divagaron

Futuro
yo divagaré
tú/vos; divagarás
el/ella/usted divagará
nosotros/nosotras divagaremos
vosotros/vosotras divagaréis/divagarán
ellos/ellas/ustedes divagarán

Condicional
yo divagaría
tú/vos; divagarías
el/ella/usted divagaría
nosotros/nosotras divagaríamos
vosotros/vosotras divagaríais/divagarían
ellos/ellas/ustedes divagarían

Pretérito perfecto compuesto
yo he divagado
tú/vos; has divagado
el/ella/usted ha divagado
nosotros/nosotras hemos divagado
vosotros/vosotras habéis/han divagado
ellos/ellas/ustedes han divagado

Pretérito Pluscuanperfecto
yo había divagado
tú/vos; habías divagado
el/ella/usted había divagado
nosotros/nosotras habíamos divagado
vosotros/vosotras habíais/habían divagado
ellos/ellas/ustedes habían divagado

Pretérito anterior
yo hube divagado
tú/vos; hubiste divagado
el/ella/usted hubo divagado
nosotros/nosotras hubimos divagado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron divagado
ellos/ellas/ustedes hubieron divagado

Futuro perfecto
yo habré divagado
tú/vos; habrás divagado
el/ella/usted habrá divagado
nosotros/nosotras habremos divagado
vosotros/vosotras habréis/habrán divagado
ellos/ellas/ustedes habrán divagado

Condicional perfecto
yo habría divagado
tú/vos; habrías divagado
el/ella/usted habría divagado
nosotros/nosotras habríamos divagado
vosotros/vosotras habríais/habrían divagado
ellos/ellas/ustedes habrían divagado


Subjuntivo del verbo divagar

Presente
yo divague
tú/vos; divagues
el/ella/usted divague
nosotros/nosotras divaguemos
vosotros/vosotras divaguéis/divaguen
ellos/ellas/ustedes divaguen

Pretérito imperfecto
yo divagara o divagase
tú/vos; divagaras o divagases
el/ella/usted divagara o divagase
nosotros/nosotras divagáramos o divagásemos
vosotros/vosotras divagarais o divagaseis/divagaran o divagasen
ellos/ellas/ustedes divagaran o divagasen

Futuro
yo divagare
tú/vos; divagares
el/ella/usted divagare
nosotros/nosotras divagáremos
vosotros/vosotras divagareis/divagaren
ellos/ellas/ustedes divagaren

Pretérito pluscuanperfecto
yo hubiera/hubiese divagado
tú/vos; hubieras/hubieses divagado
el/ella/usted hubiera/hubiese divagado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos divagado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis divagado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen divagado

Futuro perfecto
yo hubiere divagado
tú/vos; hubieres divagado
el/ella/usted hubiere divagado
nosotros/nosotras hubiéremos divagado
vosotros/vosotras hubiereis divagado
ellos/ellas/ustedes hubieren divagado

Imperativo del verbo divagar

Imperativo
divaga (tú)/divagá (vos)
divagad (vosotros)/divaguen (ustedes)

© Todos los derechos reservados Buscapalabra.com

Ariiba