Conjugación de disiparemos del Verbo disipar

El infinitivo de disiparemos es disipar

En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:

  • Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
  • Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
  • Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
  • Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
  • Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.

En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española

Formas no personales del verbo disipar

Infinitivo
disipar
Gerundio
disipando
Participio
disipado


Indicativo del verbo disipar

Presente
yo disipo
tú/vos; disipas/disipás
el/ella/usted disipa
nosotros/nosotras disipamos
vosotros/vosotras disipáis/disipan
ellos/ellas/ustedes disipan

Pretérito imperfecto
yo disipaba
tú/vos; disipabas
el/ella/usted disipaba
nosotros/nosotras disipábamos
vosotros/vosotras disipabais/disipaban
ellos/ellas/ustedes disipaban

Pretérito perfecto
yo disipé
tú/vos; disipaste
el/ella/usted disipó
nosotros/nosotras disipamos
vosotros/vosotras disipasteis/disiparon
ellos/ellas/ustedes disiparon

Futuro
yo disiparé
tú/vos; disiparás
el/ella/usted disipará
nosotros/nosotras disiparemos
vosotros/vosotras disiparéis/disiparán
ellos/ellas/ustedes disiparán

Condicional
yo disiparía
tú/vos; disiparías
el/ella/usted disiparía
nosotros/nosotras disiparíamos
vosotros/vosotras disiparíais/disiparían
ellos/ellas/ustedes disiparían

Pretérito perfecto compuesto
yo he disipado
tú/vos; has disipado
el/ella/usted ha disipado
nosotros/nosotras hemos disipado
vosotros/vosotras habéis/han disipado
ellos/ellas/ustedes han disipado

Pretérito Pluscuanperfecto
yo había disipado
tú/vos; habías disipado
el/ella/usted había disipado
nosotros/nosotras habíamos disipado
vosotros/vosotras habíais/habían disipado
ellos/ellas/ustedes habían disipado

Pretérito anterior
yo hube disipado
tú/vos; hubiste disipado
el/ella/usted hubo disipado
nosotros/nosotras hubimos disipado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron disipado
ellos/ellas/ustedes hubieron disipado

Futuro perfecto
yo habré disipado
tú/vos; habrás disipado
el/ella/usted habrá disipado
nosotros/nosotras habremos disipado
vosotros/vosotras habréis/habrán disipado
ellos/ellas/ustedes habrán disipado

Condicional perfecto
yo habría disipado
tú/vos; habrías disipado
el/ella/usted habría disipado
nosotros/nosotras habríamos disipado
vosotros/vosotras habríais/habrían disipado
ellos/ellas/ustedes habrían disipado


Subjuntivo del verbo disipar

Presente
yo disipe
tú/vos; disipes
el/ella/usted disipe
nosotros/nosotras disipemos
vosotros/vosotras disipéis/disipen
ellos/ellas/ustedes disipen

Pretérito imperfecto
yo disipara o disipase
tú/vos; disiparas o disipases
el/ella/usted disipara o disipase
nosotros/nosotras disipáramos o disipásemos
vosotros/vosotras disiparais o disipaseis/disiparan o disipasen
ellos/ellas/ustedes disiparan o disipasen

Futuro
yo disipare
tú/vos; disipares
el/ella/usted disipare
nosotros/nosotras disipáremos
vosotros/vosotras disipareis/disiparen
ellos/ellas/ustedes disiparen

Pretérito pluscuanperfecto
yo hubiera/hubiese disipado
tú/vos; hubieras/hubieses disipado
el/ella/usted hubiera/hubiese disipado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos disipado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis disipado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen disipado

Futuro perfecto
yo hubiere disipado
tú/vos; hubieres disipado
el/ella/usted hubiere disipado
nosotros/nosotras hubiéremos disipado
vosotros/vosotras hubiereis disipado
ellos/ellas/ustedes hubieren disipado

Imperativo del verbo disipar

Imperativo
disipa (tú)/disipá (vos)
disipad (vosotros)/disipen (ustedes)

© Todos los derechos reservados Buscapalabra.com

Ariiba