Conjugación de deschabo del Verbo deschabar
En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:
- Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
- Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
- Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
- Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
- Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.
En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española
- Formas no personales del verbo deschabar
- Tiempos del modo Indicativo del verbo deschabar
- Tiempos del modo Subjuntivo del verbo deschabar
- Imperativo del verbo deschabar
Formas no personales del verbo deschabar
deschabar
deschabando
deschabado
Indicativo del verbo deschabar
yo deschabo
tú/vos; deschabas/deschabás
el/ella/usted deschaba
nosotros/nosotras deschabamos
vosotros/vosotras deschabáis/deschaban
ellos/ellas/ustedes deschaban
yo deschababa
tú/vos; deschababas
el/ella/usted deschababa
nosotros/nosotras deschabábamos
vosotros/vosotras deschababais/deschababan
ellos/ellas/ustedes deschababan
yo deschabé
tú/vos; deschabaste
el/ella/usted deschabó
nosotros/nosotras deschabamos
vosotros/vosotras deschabasteis/deschabaron
ellos/ellas/ustedes deschabaron
yo deschabaré
tú/vos; deschabarás
el/ella/usted deschabará
nosotros/nosotras deschabaremos
vosotros/vosotras deschabaréis/deschabarán
ellos/ellas/ustedes deschabarán
yo deschabaría
tú/vos; deschabarías
el/ella/usted deschabaría
nosotros/nosotras deschabaríamos
vosotros/vosotras deschabaríais/deschabarían
ellos/ellas/ustedes deschabarían
yo he deschabado
tú/vos; has deschabado
el/ella/usted ha deschabado
nosotros/nosotras hemos deschabado
vosotros/vosotras habéis/han deschabado
ellos/ellas/ustedes han deschabado
yo había deschabado
tú/vos; habías deschabado
el/ella/usted había deschabado
nosotros/nosotras habíamos deschabado
vosotros/vosotras habíais/habían deschabado
ellos/ellas/ustedes habían deschabado
yo hube deschabado
tú/vos; hubiste deschabado
el/ella/usted hubo deschabado
nosotros/nosotras hubimos deschabado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron deschabado
ellos/ellas/ustedes hubieron deschabado
yo habré deschabado
tú/vos; habrás deschabado
el/ella/usted habrá deschabado
nosotros/nosotras habremos deschabado
vosotros/vosotras habréis/habrán deschabado
ellos/ellas/ustedes habrán deschabado
yo habría deschabado
tú/vos; habrías deschabado
el/ella/usted habría deschabado
nosotros/nosotras habríamos deschabado
vosotros/vosotras habríais/habrían deschabado
ellos/ellas/ustedes habrían deschabado
Subjuntivo del verbo deschabar
yo deschabe
tú/vos; deschabes
el/ella/usted deschabe
nosotros/nosotras deschabemos
vosotros/vosotras deschabéis/deschaben
ellos/ellas/ustedes deschaben
yo deschabara o deschabase
tú/vos; deschabaras o deschabases
el/ella/usted deschabara o deschabase
nosotros/nosotras deschabáramos o deschabásemos
vosotros/vosotras deschabarais o deschabaseis/deschabaran o deschabasen
ellos/ellas/ustedes deschabaran o deschabasen
yo deschabare
tú/vos; deschabares
el/ella/usted deschabare
nosotros/nosotras deschabáremos
vosotros/vosotras deschabareis/deschabaren
ellos/ellas/ustedes deschabaren
yo hubiera/hubiese deschabado
tú/vos; hubieras/hubieses deschabado
el/ella/usted hubiera/hubiese deschabado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos deschabado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis deschabado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen deschabado
yo hubiere deschabado
tú/vos; hubieres deschabado
el/ella/usted hubiere deschabado
nosotros/nosotras hubiéremos deschabado
vosotros/vosotras hubiereis deschabado
ellos/ellas/ustedes hubieren deschabado
Imperativo del verbo deschabar
deschaba (tú)/deschabá (vos)
deschabad (vosotros)/deschaben (ustedes)