Conjugación del Verbo anular

El infinitivo de anular es anular

En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:

  • Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
  • Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
  • Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
  • Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
  • Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.

En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española

Formas no personales del verbo anular

Infinitivo
anular
Gerundio
anulando
Participio
anulado


Indicativo del verbo anular

Presente
yo anulo
tú/vos; anulas/anulás
el/ella/usted anula
nosotros/nosotras anulamos
vosotros/vosotras anuláis/anulan
ellos/ellas/ustedes anulan

Pretérito imperfecto
yo anulaba
tú/vos; anulabas
el/ella/usted anulaba
nosotros/nosotras anulábamos
vosotros/vosotras anulabais/anulaban
ellos/ellas/ustedes anulaban

Pretérito perfecto
yo anulé
tú/vos; anulaste
el/ella/usted anuló
nosotros/nosotras anulamos
vosotros/vosotras anulasteis/anularon
ellos/ellas/ustedes anularon

Futuro
yo anularé
tú/vos; anularás
el/ella/usted anulará
nosotros/nosotras anularemos
vosotros/vosotras anularéis/anularán
ellos/ellas/ustedes anularán

Condicional
yo anularía
tú/vos; anularías
el/ella/usted anularía
nosotros/nosotras anularíamos
vosotros/vosotras anularíais/anularían
ellos/ellas/ustedes anularían

Pretérito perfecto compuesto
yo he anulado
tú/vos; has anulado
el/ella/usted ha anulado
nosotros/nosotras hemos anulado
vosotros/vosotras habéis/han anulado
ellos/ellas/ustedes han anulado

Pretérito Pluscuanperfecto
yo había anulado
tú/vos; habías anulado
el/ella/usted había anulado
nosotros/nosotras habíamos anulado
vosotros/vosotras habíais/habían anulado
ellos/ellas/ustedes habían anulado

Pretérito anterior
yo hube anulado
tú/vos; hubiste anulado
el/ella/usted hubo anulado
nosotros/nosotras hubimos anulado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron anulado
ellos/ellas/ustedes hubieron anulado

Futuro perfecto
yo habré anulado
tú/vos; habrás anulado
el/ella/usted habrá anulado
nosotros/nosotras habremos anulado
vosotros/vosotras habréis/habrán anulado
ellos/ellas/ustedes habrán anulado

Condicional perfecto
yo habría anulado
tú/vos; habrías anulado
el/ella/usted habría anulado
nosotros/nosotras habríamos anulado
vosotros/vosotras habríais/habrían anulado
ellos/ellas/ustedes habrían anulado


Subjuntivo del verbo anular

Presente
yo anule
tú/vos; anules
el/ella/usted anule
nosotros/nosotras anulemos
vosotros/vosotras anuléis/anulen
ellos/ellas/ustedes anulen

Pretérito imperfecto
yo anulara o anulase
tú/vos; anularas o anulases
el/ella/usted anulara o anulase
nosotros/nosotras anuláramos o anulásemos
vosotros/vosotras anularais o anulaseis/anularan o anulasen
ellos/ellas/ustedes anularan o anulasen

Futuro
yo anulare
tú/vos; anulares
el/ella/usted anulare
nosotros/nosotras anuláremos
vosotros/vosotras anulareis/anularen
ellos/ellas/ustedes anularen

Pretérito pluscuanperfecto
yo hubiera/hubiese anulado
tú/vos; hubieras/hubieses anulado
el/ella/usted hubiera/hubiese anulado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos anulado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis anulado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen anulado

Futuro perfecto
yo hubiere anulado
tú/vos; hubieres anulado
el/ella/usted hubiere anulado
nosotros/nosotras hubiéremos anulado
vosotros/vosotras hubiereis anulado
ellos/ellas/ustedes hubieren anulado

Imperativo del verbo anular

Imperativo
anula (tú)/anulá (vos)
anulad (vosotros)/anulen (ustedes)

© Todos los derechos reservados Buscapalabra.com

Ariiba