Conjugación del Verbo sotanear
En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:
- Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
- Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
- Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
- Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
- Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.
En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española
- Formas no personales del verbo sotanear
- Tiempos del modo Indicativo del verbo sotanear
- Tiempos del modo Subjuntivo del verbo sotanear
- Imperativo del verbo sotanear
Formas no personales del verbo sotanear
sotanear
sotaneando
sotaneado
Indicativo del verbo sotanear
yo sotaneo
tú/vos; sotaneas/sotaneás
el/ella/usted sotanea
nosotros/nosotras sotaneamos
vosotros/vosotras sotaneáis/sotanean
ellos/ellas/ustedes sotanean
yo sotaneaba
tú/vos; sotaneabas
el/ella/usted sotaneaba
nosotros/nosotras sotaneábamos
vosotros/vosotras sotaneabais/sotaneaban
ellos/ellas/ustedes sotaneaban
yo sotaneé
tú/vos; sotaneaste
el/ella/usted sotaneó
nosotros/nosotras sotaneamos
vosotros/vosotras sotaneasteis/sotanearon
ellos/ellas/ustedes sotanearon
yo sotanearé
tú/vos; sotanearás
el/ella/usted sotaneará
nosotros/nosotras sotanearemos
vosotros/vosotras sotanearéis/sotanearán
ellos/ellas/ustedes sotanearán
yo sotanearía
tú/vos; sotanearías
el/ella/usted sotanearía
nosotros/nosotras sotanearíamos
vosotros/vosotras sotanearíais/sotanearían
ellos/ellas/ustedes sotanearían
yo he sotaneado
tú/vos; has sotaneado
el/ella/usted ha sotaneado
nosotros/nosotras hemos sotaneado
vosotros/vosotras habéis/han sotaneado
ellos/ellas/ustedes han sotaneado
yo había sotaneado
tú/vos; habías sotaneado
el/ella/usted había sotaneado
nosotros/nosotras habíamos sotaneado
vosotros/vosotras habíais/habían sotaneado
ellos/ellas/ustedes habían sotaneado
yo hube sotaneado
tú/vos; hubiste sotaneado
el/ella/usted hubo sotaneado
nosotros/nosotras hubimos sotaneado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron sotaneado
ellos/ellas/ustedes hubieron sotaneado
yo habré sotaneado
tú/vos; habrás sotaneado
el/ella/usted habrá sotaneado
nosotros/nosotras habremos sotaneado
vosotros/vosotras habréis/habrán sotaneado
ellos/ellas/ustedes habrán sotaneado
yo habría sotaneado
tú/vos; habrías sotaneado
el/ella/usted habría sotaneado
nosotros/nosotras habríamos sotaneado
vosotros/vosotras habríais/habrían sotaneado
ellos/ellas/ustedes habrían sotaneado
Subjuntivo del verbo sotanear
yo sotanee
tú/vos; sotanees
el/ella/usted sotanee
nosotros/nosotras sotaneemos
vosotros/vosotras sotaneéis/sotaneen
ellos/ellas/ustedes sotaneen
yo sotaneara o sotanease
tú/vos; sotanearas o sotaneases
el/ella/usted sotaneara o sotanease
nosotros/nosotras sotaneáramos o sotaneásemos
vosotros/vosotras sotanearais o sotaneaseis/sotanearan o sotaneasen
ellos/ellas/ustedes sotanearan o sotaneasen
yo sotaneare
tú/vos; sotaneares
el/ella/usted sotaneare
nosotros/nosotras sotaneáremos
vosotros/vosotras sotaneareis/sotanearen
ellos/ellas/ustedes sotanearen
yo hubiera/hubiese sotaneado
tú/vos; hubieras/hubieses sotaneado
el/ella/usted hubiera/hubiese sotaneado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos sotaneado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis sotaneado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen sotaneado
yo hubiere sotaneado
tú/vos; hubieres sotaneado
el/ella/usted hubiere sotaneado
nosotros/nosotras hubiéremos sotaneado
vosotros/vosotras hubiereis sotaneado
ellos/ellas/ustedes hubieren sotaneado
Imperativo del verbo sotanear
sotanea (tú)/sotaneá (vos)
sotanead (vosotros)/sotaneen (ustedes)