Conjugación del Verbo escurar
En Español la conjugación o flexión verbal consta de las siguientes categoráis:
- Persona: nos indica la relación que existe entre el conjunto de personas o cosas respecto a la acción del verbo. Normalmente la primera persona es quien lleva a cabo la acción del verbo, la segunda persona es quien recibe la acción del verbo y la tercera persona ni lleva a cabo ni recibe la acción del verbo.
- Número: indica la cantidad de personas o cosas que llevan a cabo la acción, si el número es singular expresa que la lleva a cabo una sola persona o cosa mientras que si es plural expresa que la acción es llevada a cabo por dos o más personas o cosas.
- Tiempo: expresa en qué momento tiene lugar la acción del verbo. Distinguimos tres: pasado, presente y futuro. El pasado se utiliza para referirse a situaciones que son anteriores al momento en el que se enuncia la frase. El Presente hace referencia a acciones que tienen lugar en el momento que se enuncia la frase. El futuro se utiliza para referirse a acciones que todavía no han sucedido y que por lo tanto serán posteriores al momento de enunciarlas.
- Aspecto: nos informa del estado de la acción enunciada por el verbo, puede ser o bien perfecto; que indica que la acción enunciada ya a concluido, o bien imperfecto; que nos indica que la acción no ha terminado todavía.
- Modo: Se utiliza para indicar el grado de realidad en el que se enuncia la acción del verbo. Puede ser una forma no personal como el infinitivo, donde se prescinde tanto del sujeto como de cualquier accidente gramatial propio de las formas personales. El modo indicativo expresa acciones o eventos reales. Por otro lado el modo subjuntivo señala echos deseables, esperados u opiniones que no tienen por qué ser reales. Existen también el modo condicional que utilizamos par expresar posibilidades que podrían ser ciertas si se cumpliese la premisa y el modo imperativo que se utiliza para indicar ordenes o exhortar alguna acción.
En este artículo puedes encontrar todo acerca del Verbo en la lengua Española
- Formas no personales del verbo escurar
- Tiempos del modo Indicativo del verbo escurar
- Tiempos del modo Subjuntivo del verbo escurar
- Imperativo del verbo escurar
Formas no personales del verbo escurar
escurar
escurando
escurado
Indicativo del verbo escurar
yo escuro
tú/vos; escuras/escurás
el/ella/usted escura
nosotros/nosotras escuramos
vosotros/vosotras escuráis/escuran
ellos/ellas/ustedes escuran
yo escuraba
tú/vos; escurabas
el/ella/usted escuraba
nosotros/nosotras escurábamos
vosotros/vosotras escurabais/escuraban
ellos/ellas/ustedes escuraban
yo escuré
tú/vos; escuraste
el/ella/usted escuró
nosotros/nosotras escuramos
vosotros/vosotras escurasteis/escuraron
ellos/ellas/ustedes escuraron
yo escuraré
tú/vos; escurarás
el/ella/usted escurará
nosotros/nosotras escuraremos
vosotros/vosotras escuraréis/escurarán
ellos/ellas/ustedes escurarán
yo escuraría
tú/vos; escurarías
el/ella/usted escuraría
nosotros/nosotras escuraríamos
vosotros/vosotras escuraríais/escurarían
ellos/ellas/ustedes escurarían
yo he escurado
tú/vos; has escurado
el/ella/usted ha escurado
nosotros/nosotras hemos escurado
vosotros/vosotras habéis/han escurado
ellos/ellas/ustedes han escurado
yo había escurado
tú/vos; habías escurado
el/ella/usted había escurado
nosotros/nosotras habíamos escurado
vosotros/vosotras habíais/habían escurado
ellos/ellas/ustedes habían escurado
yo hube escurado
tú/vos; hubiste escurado
el/ella/usted hubo escurado
nosotros/nosotras hubimos escurado
vosotros/vosotras hubisteis/hubieron escurado
ellos/ellas/ustedes hubieron escurado
yo habré escurado
tú/vos; habrás escurado
el/ella/usted habrá escurado
nosotros/nosotras habremos escurado
vosotros/vosotras habréis/habrán escurado
ellos/ellas/ustedes habrán escurado
yo habría escurado
tú/vos; habrías escurado
el/ella/usted habría escurado
nosotros/nosotras habríamos escurado
vosotros/vosotras habríais/habrían escurado
ellos/ellas/ustedes habrían escurado
Subjuntivo del verbo escurar
yo escure
tú/vos; escures
el/ella/usted escure
nosotros/nosotras escuremos
vosotros/vosotras escuréis/escuren
ellos/ellas/ustedes escuren
yo escurara o escurase
tú/vos; escuraras o escurases
el/ella/usted escurara o escurase
nosotros/nosotras escuráramos o escurásemos
vosotros/vosotras escurarais o escuraseis/escuraran o escurasen
ellos/ellas/ustedes escuraran o escurasen
yo escurare
tú/vos; escurares
el/ella/usted escurare
nosotros/nosotras escuráremos
vosotros/vosotras escurareis/escuraren
ellos/ellas/ustedes escuraren
yo hubiera/hubiese escurado
tú/vos; hubieras/hubieses escurado
el/ella/usted hubiera/hubiese escurado
nosotros/nosotras hubiéramos/hubiésemos escurado
vosotros/vosotras hubierais/hubieseis escurado
ellos/ellas/ustedes hubieran/hubiesen escurado
yo hubiere escurado
tú/vos; hubieres escurado
el/ella/usted hubiere escurado
nosotros/nosotras hubiéremos escurado
vosotros/vosotras hubiereis escurado
ellos/ellas/ustedes hubieren escurado
Imperativo del verbo escurar
escura (tú)/escurá (vos)
escurad (vosotros)/escuren (ustedes)